Allar takmarkanir á tjáningarfrelsi - líka þær réttmætu - þurfa að byggja á nauðsyn til að ná fram tilteknum markmiðum. Þegar það er alveg ljóst að þau markmið náist aldrei með takmörkuninni, þá ber að afnema hana.
Ég hefði ekki verið svo viss fyrir tíma internetsins, allavega ekki að öllu leyti, en ef markmiðið er að vernda áhorfendur fyrir auglýsingum, þá er það markmið bara orðið að einhverri óraunhæfri draumsýn.
Þá er eina vopnið sem við höfum, að ýmist treysta fólki til að sjá og heyra, og kenna því að meðhöndla upplýsingar og auglýsingar betur. Við erum að vísu að standa okkur mjög illa í því núna, þannig að ég myndi líka vilja sjá eitthvað til að tækla það. Almennt er fólk lélegt í að meðhöndla upplýsingar, og ofuráreiti nútímans gerir það ekkert auðveldara.
En þá er spurning hvort við séum ekki komin út í annað efni. Hvað varðar þessar auglýsingar sem þú nefnir, þá dugar mér að það sé með öllu gagnslaust að takmarka tjáningarfrelsi að þessu leyti, og við það eitt verð ég mótfallinn takmörkuninni. Sönnunarbyrðin er ávallt hjá þeim sem vill takmarka það, og stundum er það auðvelt (t.d. hvað varðar hótanir, brot á friðhelgi einkalífs, réttinum til sanngjarnrar málsmeðferð o.s.frv.), stundum aðeins erfiðara, og svo einstaka sinnum bara gjörsamlega ómögulegt.